Lanterfanten mag. Of nee: moet. Jeetje! Wat raakt me dit. Het blijft alleen maar gaan over rendementen, geld en uitval. Doekle Terpstra, bestuursvoorzitter van Hogeschool InHolland, zei het letterlijk op radio1: ‘Ze komen niet opdagen voor de Studiekeuzecheck . Ze lanterfanten’. Het enige mooie aan die opmerking is het woord lanterfanten. Dat is mooi en als je het uitspreekt geeft het precies het juiste gevoel weer. Ja, meneer Terpstra en collega schoolbazen: jongeren lanterfanten. Gelukkig maar. Het is dat ik de microfoon niet door de radio kon trekken want, zucht, jongeren zijn en blijven in alle tijden hetzelfde. Ze laten zich niet in een tempo drukken dat ‘goed uitkomt’ voor ouders, scholen, minister. Nee, ze experimenten in verschillende maten en tempi. En wij, slimme volwassenen die het zo goed weten en goed voor elkaar hebben, moeten er voor hen zijn. Altijd en overal. Hoe moeilijk is dat nou? Ik begrijp er niets van. Een gesprek van een half uur is al voldoende. En dat kan op straat, aan het strand, bij de Efteling. Daar is geen kantoor voor nodig. En ja: ik doe het iedere dag en besteed naast alle mooie dingen voor mezelf graag al mijn overige tijd aan hen. Zonder moeite. Meneer Terpstra: iets minder vaak domme dingen zeggen op de radio. Gebruik die tijd om eens wat meer te lanterfanten. Daar doet u niet alleen uzelf een plezier mee.